نقش Router در مسیریابی
چکیده
اگر بخواهیم چکیده ای از مطالب راجع به روترها را بگوئیم باید به این نکته اشاره کنیم که روترها کامپيوترهای خاصی هستند که پيام های اطلاعاتی کاربران را با استفاده از هزاران مسير موجود به مقاصد مورد نظر هدايت می نمايند.
استفاده از روترها در شبکه به امری متداول تبديل شده است . يکی از دلايل مهم گسترش استفاده از روتر ، ضرورت اتصال يک شبکه به چندين شبکه ديگر (اينترنت و يا ساير سايت ها ی از راه دور) در عصر حاضر است . نام در نظر گرفته شده برای روترها ، متناسب با کاری است که آنان انجام می دهند : ” ارسال داده از يک شبکه به شبکه ای ديگر ” . مثلا” در صورتی که يک شرکت دارای شعبه ای در تهران و يک دفتر ديگر در اهواز باشد ، به منظور اتصال آنان به يکديگر می توان از يک خط leased ( اختصاصی ) که به هر يک از روترهای موجود در دفاتر متصل می گردد ، استفاده نمود . بدين ترتيب ، هر گونه ترافيکی که لازم است از يک سايت به سايت ديگر انجام شود از طريق روتر محقق شده و تمامی ترافيک های غيرضروری ديگر فيلتر و در پهنای باند و هزينه های مربوطه ، صرفه جوئی می گردد .
مقدمه
امروزه دنيا به نيروي متخصص و زبده در زمينهي فناوري اطلاعات نياز مبرم دارد واين نياز در هيچ زمينهاي به اندازهي تخصص در تكنولوژي شبكه و مسيريابي، بطور جدي احساس نميشود.
مسيريابي و هدايت اطلاعات همان عاملي است كه جهان را به يك گردهمائي مردمي و دهكده كوچك تبد يل كرده است.
هميشه تكنولوژي مسيريابي با پيچيدگيها و مشكلات خاص خود مواجه بوده و هست . ابزارهای مسیریابی نسبتاً گران هستند و حیات بسیاری از شرکت ها و سازمانها (بالاخص مؤسسات تجاري) به اين ابزارها و ابستهاند، به همين دليل اغلب شركتها و سازمانها ترجيح ميدهند مهندسين مجرب و متخصص را به خدمت بگيرند تا اولاً زمان و هزينهي زيادي صرف كسب تجربهي اين افراد نشود؛ ثالثاً تحويل دادن يك مسيرياب مثلاً پنجاه هزار دلاري به يك فرد زبده و مجرب مخاطرهي كمتري دارد.
لذا اين مطالب به درد افرادي ميخورند كه تصميم دارند معلومات تخصص خود را گسترش بدهند و به يك حرفهاي تبديل شوند.
تاريخچه
در دههي شصت و هفتاد فقدان ابزارهاي مسيريابي هوشمند مشكل حادي نبود زيرا شبكههائي كه نياز به ارتباط با يكديگر داشتند ميتوانستند از تكنولوژي سوئيچ بسته (هر چند با سرعت و كارائي ناچيز) استفاده كنند. در آن زمان كامپيوترهاي شخصي وجود نداشت.
پس از آنكه PC بعنوان يك كامپيوتر كوچك، كامل و همهي منظوره در محيطهاي كاري (و حتي منزل افراد) پذيرفته شد و جا افتاد، متخصصين اين رشته با مسائل جديدي مواجه شدند.
PC يك كامپيوتر مستقل محسوب ميشود و همانند يك كامپيوتر Mainframe به اتصال مستقيم با كانال اصلي شبكه احتياج دارد. بعنوان مثال اگر تكنولوژي برقراري ارتباط بين كامپيوتر مبتني بر «توپولوژي حلقه» (Ring) باشد، اتصال ۶۰ كامپيوتر PC (و آن هم با پهناي باند ۴Mbps) كارائي شبكه را بسيار كم خواهد كرد.
پس از ظهور PC و استقبال چشمگير از اين پديده كه نتيجهي مستقيم قيمت ارزان و قابليت بالاي آن بود، متخصصين شبكه و صاحبان صنايع به ساخت مسيرياب براي اتصال شبكههاي كوچك و محلي ترغيب شدند. بدين ترتيب ميشد تا شبكههاي محلي كوچك و با راندمان بالا طراحي و پياده كرد و ارتباط مابين آنها را از طريق مسيرياب برقرار نمود.
با استفاده از يك مسيرياب ديگر لازم نبود كه همهي ماشينهاي شبكه از سختافزار، نرمافزار و پروتكل ارتباطي يكسان استفاده كنند و بدين ترتيب انعطاف لازم در توسعهي انواع سخت افزار و نرم افزارهاي شبكه پديد آمد .
شبكههاي كوچك محلي، كارآمدتر و قابل مديريت هستند؛ پس ميشود يك شبكهي بزرگ را به چند شبكهي كوچك شكست و با استفاده از مسيرياب ارتباط آنها را برقرار ساخت.
شايد بتوان بنيانگزاران تكنولوژي مسيريابي را Lerner و Bosack دانست. اين دو نفر بدون حمايت مالي و با سرمايهگذاري شخصي، تحقق و توسعهي تكنولوژي مسيرياب را آغاز كردند. پس از دو سال كار آنها به نتيجه رسيد و اولين مسيرياب را عرضه كرده و آن را در دانشگاه استنفورد بكار گرفتند.
شركت سيسكو اولين مسيرياب خود را در اكتبر سال ۱۹۸۴ به بازار عرضه كرد.
=========